donderdag 12 oktober 2017

Parijs: Walker Evans in Centre Pompidou


Het was met matig enthousiasme dat ik afgelopen zomer in Centre Pompidou aan de tentoonstelling met foto's van Walker Evans begon  . Daar had wellicht de stortbui die me even daarvoor overviel iets mee te maken.




Maar ook de tentoongestelde werken zelf lonkten me niet erg in den beginne. Met kleine en weinig kleurrijke werken heb ik wat tijd nodig om in de juiste stemming te komen: Afgelopen weekend bezocht ik een tof museum met gravures waar ik net dezelfde ervaring had - verslagje daarvan komt later ge moet wat meer moeite doen om zo'n werken te kunnen degusteren vind ik. Ze zijn subtiel en slaan niet in je gezicht.
Maar eens ik in de juiste gemoedsgesteldheid zat, was het wel dubbel en dik genieten!



Walker Evans is een fotograaf die al fotografeerde lang voor er van mij sprake was: hij maakte namelijk al zijn eerste foto's in 1928.



Maar ondanks het feit dat hij zoveel ouder was  en in een hele andere wereld en tijdperk leefde dan ik, herken ik in veel van zijn foto's mijn eigen manier van fotograferen. Ik dacht vaak 'oh! dat doe ik ook!'.
Schoon structuren fotograferen bijvoorbeeld...



En ik leg graag gewone dingen vast die ik mijn leven tegenkom, net zoals hij deed met bijvoorbeeld zijn foto's van winkeletalages en 'high streets' .



Ik maak ook graag foto's van voorwerpen - bijvoorbeeld in mijn juwelentutorials.
















Ik hou ook van taferelen met een speciale lichtinval, evenwichtige composities en mooie lijnen,  en van wapperend wasgoed .... .



Ik wil mezelf absoluut niet meten met meneer Evans hoor, zo goed ben ik natuurlijk niet. Maar het gebeurde me nog niet vaak dat ik bij een kunstenaar iets zie wat me doet denken aan hoe ik zelf iets doe. Bij de foto's van Walker Evans had ik dat wel.



Meneer Evans fotografeerde ook gewone mensen die hij tegen kwam,  in bijvoorbeeld metro's en treinen. Ik doe dat niet omdat ik het ongemakkelijk vind om mensen - zeker onbekenden - te fotograferen.
Maar ik doe dat wel vaak in mijn gedachten. Ik zie rondom mij vaak onbekende mensen gewoon zo schoon en fotogeniek zijn! Maar dan mijn fototoestel boven halen en een foto maken, dat durf ik toch niet....


1 van de oudste foto's op de tentoonstelling is een zelfportret van de fotograaf. Ge ziet: er is niks nieuws onder de zon: deze meneer maakte bijna 100 jaar geleden al selfies :)!



De tentoonstelling met werken van Wlker Evans in Centre Pompidou is al afgelopen. Maar laat dat de pret niet drukken: er zal ongetwijfeld wel iets anders moois te zien zijn in dat museum ;)... 


Meer blogposts over Parijs.....
Meer blogposts over kunst ....

2 opmerkingen:

  1. Gaaf zeg, dit verslag.. heb je ons toch even meegenomen naar Parijs en de tentoonstelling. Feest van herkenning dus voor jou... Ja echt heel mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtige foto's!! Dat ongemakkelijke met mensen heb ik ook, ik zou wel willen, maar wil ook hun privacy niet schenden. De dames die Evans fotografeerde hebben er blijkbaar geen moeite mee, zo recht in de camera kijkend. Valt wel op hoe ouder de dame, hoe meer de mondhoeken hangen... ))))) Veel lachen dus om dat tegen te gaan ;)

    BeantwoordenVerwijderen

Kan je niet reageren? Mail me! If you are unable to comment? Contact me!
bollekes.met.gaatjes.en.koordjes(at)gmail.com